رزمندگان

امدادگران تعریف ساختار و سازماندهی با نام بهداری داشتند ولی در عین حال با صفت فرشتگان نجات نیز شناخته می شدند. این جماعت در هر جا دیده می شدند برق امید را در چشمان یاری طلب مجروحان تیر و ترکش خورده پدیدار می کردند و با از جان گذشتگی خود، به احیا و حفظ سلامتی رزمنده صدمه دیده مشغول می گردیدند. حال اینکه حتی از نجات نیروهای زخمی دشمن هم دریغ نمی کردند، خود حکایت دیگری دارد که باید در جای خود به آن پرداخته می شود.