ادمین شفیق فکه

فنای شهید در خدا و تجلی خدا بر او بیان شد که جوهره شهادت عشق الهی است و شهید، عاشق خدا. اما از سوی دیگر شگرد عشق بدین است که تا آنجا پیش رود که دیگر از عشق و از عاشق اثری باقی نماند و تنها معشوق بماند و این همان نیل به مقام فناست که آخرین منزل سلوک الی الله است.

من طلبنی وجدنی من وجد نی عرفنی و من عرفنی احبنی و من احبنی عشقنی و من عشقنی عشقته و من عشقته قتلته و من قتلته فعلی دیته و من علی دیته فانا دیته

در این حدیث، مراحل عشق الهی و سیر و سلوک عرفانی بیان شده که عبارتند از:

آری آن ها برای رسیدن قیامت و درک بهشت ابدی لحظه شماری می کنند، آن ها از همجواری با کمال یافتگان بهره مندند. آن ها لذت یک همنشینی با اولیای الهی را به همه دنیا و متعلقات آن نمی فروشند برزخ آن ها اوج لذت و عین نشاط است.

این وصیتنامه هایی که این عزیزان می نویسند مطالعه کنید پنجاه سال عبادت کرده اید و خدا قبول کند. یک روز هم یکی از این وصیتنامه ها را بگیرید و مطالعه کنید و فکر کنید.
اگر این پاسداری است که در کنار سنگر نماز شب می خواند و جانش را در محل خطر قرار می دهد، وصیتنامه می نویسد،آنطور وصیت ها، اگر اینها مسلمان هستند خوب من چه می گویم !؟

امیرالمومنین علی (ع) می فرماید : خدا شهدا را در قیامت به بابها و جلال و عظمت و نورانیتی وارد می کند که اگر انبیاءاز مقابل آنان بگذرند و سواره باشند به احترام شهدا پیاده می شوند .