آنانی که زنده اند، آنانی که هنوز از حیات این جهان برخوردارند چه باز ماندگان و اقارب، چه آشنایان و چه ناآشنایان همه و همه پیامبران شهدایند. شهید عملاً پیام ماندگار به انسانیت می دهد، شهید با شهادت خود عملاً درس انسانیت و ایثار می آموزد. آنان که هستند حق شهید را با بازگو کردن پیام او و زنده نگه داشتن راه و مرام او ادا می کنند.
آنان که هستند، دین خود را به شهدا با بر دوش گرفتن علم او و رفتن راه و ادامه دادن رزم و جهد او ادا خواهند کرد. آنان که زنده اند بر ملا کننده توطئه های شیطانی و مکر مکاران و نفاق منافقانند. آنان که زنده اند بر پا دارنده عدل و عدالتند تا روح نظاره کننده شهیدان را شاد کنند. ولی آشنایان با شهدا رزمشان رزم دیگر است.
سوز و گدازشان از نهادی می خیزد که با چشم خود ارزشهای انسانی شهدا را دیده اند. تلاششان در جهت احیای خوبی ها و پاکی ها از درونی نشأت گرفته با همنشینی شهدا مملو از عشق و انگیزه الهی شده است. آری آشنایان شهدا هرگز فراموش نمی کنند که جوان خردسال بسیجی نیمه شب آرام از سنگر خارج می شد و خلوت گاهی بر می گزید و از عمق وجودش می گریست و می نالید و طالب شهادت در راه حق بود. فراموش نمی کنند که نوجوانان رشد نایافته برای آنکه از فیض جهاد و شهادت محروم نشود خود را در مخفیگاه های وسایل نقلیه پنهان می کرد تا مانعش نشوند و بتواند پای در میادین نبرد بگذارد. فراموش نمی کنند که در جمع بسیجیان سنگر نشین آنچه حاکم بود، ایثار و از خود گذشتگی بود. فراموش نمی کنند که پشت پا زدن به همه مظاهر دنیا و رو آوردن به همه ذخایر آخرت شیوه جوانان و نوجوانان بسیجی وعاشقان شهادت بود .
آشنایان با شهدا همه این کمالات و ارزشها را از نزدیک دیده اند لذا امروز نمی توانند آرام گرفته و شاهد ضد ارزشها باشند. نمی توانند آرام گیرند و بر خیانت خائنین به دست آورد شهدا را نظاره کنند . نمی توانند مسئولیت و پست را دست انسان لاابالی و بی دین ببینند. کسانیکه از نزدیک از زبان همه شهدا شنیده اند رهبر را تنها نگذارید. آری آشنایان شهدا یکپارچه حرارت و سوز و گدازند خود را به آب و آتش می زنند تا راه و مرام شهدا بی رهرو نماند. آشنایان شهدا امروز دور هم جمع می شوند و یادواره شهید می گیرند تا پیام رسان شهدا باشند. آشنایان شهدا عاشقانه می شتابند و عکس شهید، خاطره شهید، وصیت شهید و هر آنچه از شهدا مانده است را گرد می آورند تا همیشه تاریخ بماند و بدرخشند و دل های مستعد را نورانی کند.
آنچه تقوم شهادت بدان است و تمام فضایل فوق را ازآن شهید می کند، جانبازی وی و تقدیم حیاتش در راه خداست و این جانبازی، که ارزشمندترین نوع فداکاری است، بیانگر اخلاص شهید است و بدین سان مفهوم اخلاص، که شدیدا دارای بار عرفانی است، با شهادت به منصه ظهور می رسد و اوج تحقق خود را در جانبازی شهیدانه می یابد
تحقق اخلاص به خلوص نیت است نیت در لسان دینی – عرفانی همان است که امروزه بدان انگیزه، سائقه یا داعی گفته می شود نیت به مثابه روح عمل است و برتر و رساتر از آن است و مراد از اخلاص، خالص ساختن نیت است برای خدا، و خلوص نیت به اخراج غیر حق است از منزلگاه خاص او، یعنی قلب
از اینجاست که از دیدگاه عرفانی امام” جانبازی آنچنان لطیفه الهی دارد که آن خون را ثارالله [کرده] و از مرزهای حجب نور و ظلمت فراتر برده و از خودی ها و خود بینی ها پیراسته و به مرز العبودیه جوهره کنهه الربوبیه رسانده و آراسته”.
عجز غرب از ادراک ابعاد عرفانی شهادت از نگاه تیزبین امام، دنیای غرب همان گونه که در جهان شناسی اش به عالم غیب و ماورای طبیعت معتقد نیست; در انسان شناسی اش از بعد معنوی و روحانی انسان، غافل است; از درک ابعاد عرفانی شهادت و ارزش آن عاجز است. این نقص معرفتی به غربزدگان و غربی اندیشان نیز سرایت کرده است و در نتیجه امام آگاهانه هشدار می دهند که “ممکن است افرادی آگاهانه یا از روی ناآگاهی در میان مردم این مساله را مطرح نمایند که ثمره خونها و شهادتها چه شد! اینها یقینا از عوالم غیب و از فلسفه شهادت بی خبرند. ”
باری همین مبانی معنوی و دیدگاههای عرفانی بود که منجر به پیدایش نهضتی سیاسی – عرفانی و معنوی در ایران زمین شد و انقلاب مقدس اسلامی را به ثمر رساند و همین تفکرات عرفانی بود که تحولات الهی و معجزه آسا در میان جوانان ایران پدید آورد و آنان را فوج فوج در آرزوی شهادت و نیل به لقاءالله روانه جبهه های جنگ و دفاع مقدس می نمود; آن تجلیلها و تحریضهای عرفانی امام بود که فرهنگ شهادت پروری و روحیه شهادت طلبی را در جامعه ایران رواج داد; آن پیامهای جانانه ای که آن شیر مرد عارف در آنها درس شجاعت و شهادت می آموخت و شوق و عشق عرفانی را هر روز تندتر و تیزتر می کرد: “امروز، روز صیقل انسانیت انسانهاست; روز جنگ است; روز احقاق حق است، . . . روز حضور در حجله جهاد و شهادت و میدان نبرد است، . . . روز نغمه سرایی فرشتگان در ستایش انسانهای مجاهد ماست. درنگ امروز ، فردای اسارت باری را به دنبال دارد. امروز باید لباس محبت دنیا را از تن بیرون نمود و زره جهاد و مقاومت پوشید و در افق طلیعه فجر تا ظهور شمس به پیش تاخت. ”
هشت سال دفاع ازدین و آب و خاک و اطاعت از امام خمینی رحمت اله علیه، تاریخ ملتی را به ثبت رسانید و رقم زد که لحظه لحظه آن، غرور و عزت، جوانمردی و شجاعت، دلیری و رشادت، ایثار و شهادت را معنا بخشید.
در بطن و ماهیت دفاع مقدس ملت ایران، فرهنگی بسترسازی گردیده بود و به تکامل رسید که ریشه در انقلاب اسلامی مردم ایران به رهبری پیر فرزانه، امام خمینی(ره) داشت و به قیام سرور و سالار شهیدان عالم، حسین بن علی (ع)، و عترت و سنت پیامبر (ص) متصل بود که در باور و همت امام، به عنوان احیاگر تفکر دینی، متجلی گشت و درخشید.
«تاریخ، فداکاری‌ها و از خودگذشتگی‌ها و جانبازی‌های ایرانی را، به خوبی نمایان ساخته و نشان داده، به طوری که هرگاه پای عقیده و محبت به پیشوایان دین و دفاع به میان آمده،ایرانی نه تنها جان، بلکه همه چیز خود را از درطبق اخلاص وجانفشانی گذاشته و از عقیده و شرافت و حیثیت و آزادگی و موطن خود دفاع کرده است.» و به خاطر همین عقیده و دفاع از باورهای دینی است که در صحنه رزم، صحنه‌های دفاع از حیثیت و شرافت و دین و آزادی و وطن را می‌آفریند، علی‌الخصوص این که مزین به اصل ایثار و شهادت نیز باشد. ایثار و شهادتی که شوق و انس و آرزویش، در فرهنگ شیعه و سالهای دفاع مقدس، از چنان قداست و جذابیتی برخوردار بود، که از یک سو، مایه فخر و سربلندی ایرانیان و اسلام وحیرت و تحسین جهانیان گشت و از طرف دیگر، الگوی همیشه ماندگار آیندگان را سبب شد.
آنان که زیباترین غزل عاشقانه را سر دادند، از خون خویش مشعلی ساختند تا در تاریکی و ظلمت راهنمای بشریت باشد و حجت را بر همگان تمام گردانند. رها شدن از زنجیر وابستگی و فتح قله‌های انسانیت کاری بس شگرف است که نیاز به دلی دریائی و سری پرشور دارد. شهیدان که تنها به عدالت، آزادی و رهایی می‌اندیشیدند با ایمان به آرمان‌های بزرگ پیام آوران رحمت برای ما ترجمان ایستادگی و مقاومت در برابر ظلم و جهالتند.
شهادت را مرگ در راه حفظ ارزشهای اعتقادی اسلام نام نهاده‌اند و تمثال هر شهید پرچم استقلال و آزادگی و نشانه‌ای است برای همگان تا بدانند مکتب سرخ تشیع در برابر ظلم، بی‌تفاوت نخواهد ماند و آنچه از آموزگار عشق و وفا حسین بن علی (ع) آموخته‌اند در صورت نیاز و در موقع مناسب به منصه ظهور خواهند گذاشت.
اگر امروز سخن از فرهنگ رهایی است به خاطر خون سرخ شهیدان راه حق و حقیقت است و امروزه بر ما واجب است که از شهیدان بگوئیم و با یاد و نام‌شان زندگی کنیم. شهیدانی که هنوز زمزمه‌ی مناجاتشان در گوش سحر، طنین‌انداز است. آنان که پیشانی بر سجده‌ی بندگی سائیدند و همیشه رضا و لقاء پروردگار خویش را طلب کردند.
آری سخن از نخل‌های بی‌سر است. آنان که لبیک گویان به ندای امام خویش پاسخ گفتند و بر سیاهی شب تاختند تا سپیدی روز را به ارمغان آورند. شیر مردان بیشه عشق و عرفان که تمام واژه‌ها در مقابل بزرگی عظمت آنان سر تعظیم فرو می‌آورند.
به فرموده رهبر فرزانه انقلاب «قدردانی از ایثارگران بویژه شهیدان، فریضه‌ای عینی و همیشگی است». هرچند در دنیای امروزی غرق در مادیات شده‌ایم و گاه گاهی راه شهیدان را فراموش می‌کنیم. با موج مادیگری از آرمان شهیدان دور می‌شویم اما این ندای فرزندان شهیدان است که ما را به خود می‌آورد یا شاید قطره اشک‌های پیره زنی تنها که تمام دلخوشیش پلاک و زنجیری بیشتر نیست.
ما از آگاه‌ترین و شجاع‌ترین مردان روزگار سخن می‌گوئیم که تاریخ به چشم خود نظیر چنین مردانی را ندیده است. هنوز صدای خس خس سینه‌های خسته‌شان از پشت خاکریزهای استقامت به گوش می‌رسد و زمزمه‌ی مناجات نیمه شبشان طلوع فجر را رقم می‌زند. هنوز خورشید از گرمی وجود آنان گرما می‌گیرد و باران از لطافت آنان به محیط طراوت می‌بخشد و نسیم از صفا و اخلاص آنان رایحه وصل را به ارمغان می‌آورد. هنوز آخرین جرعه‌های آب قمقمه از دست تشنه لبی به دست تشنه لبی دیگر می‌رسد زیرا که آنان سیراب معرفت و شاگردان علمدار کربلایند. حقیقت قطره خون شهیدی است که انوار وجودش پرتو افشانی می‌کند و مانند مشعل هدایت بشریت گمراه را به راه راست هدایت می‌کند.
کجایند مردان بی‌ادعا؟ از کدام شهید بگویم؟ از سردار خیبر شهید همت! یا از بسیج کردستان، از شهید زین‌الدین بگویم یا از علمدار کربلای ایران شهید خرازی؟ حاج احمد متوسلیان /رضا دستواره / مهدی باکری / احمدکاظمی / سعید مهتدی/ مهدی بروجردی/ محمد حسین علم الهدی
حسین قجه ای / کاظم نجفی/ …..
برای هر گلی رایحه‌ی مخصوص است و در گلزار ایران زمین این رایحه دلپذیر را در هر کوی و برزن می‌توان احساس کرد. پس نباید سکوت بهترین تعریف باشد که از عظمت شهید و شهادت گفتن کار هر بی‌هنزی نیست که شهادت هنر مردان خداست.
سخن از رادمردانی است که با چشمه سار معرفت کویر تشنه عدالت را آبیاری کردند اما حقیقت این است که شهیدان را شهیدان می‌شناسند و آن چه ما قلم فرسائی می‌کنیم چیزی جزء رفع تکلیف و ادای دین نیست که حق شهید را نمی‌توان ادا کرد زیرا آنان در مسلخ عشق معامله‌ای بس عظیم و سودمند کردند که خریدار متاعشان بخشنده‌ی رحیمی است که هر که با او معامله کند خسران و زیانی نخواهد دید.
یکی از حوزه‌های تأثیرگذار در دوران هشت سال دفاع مقدس، دانشگاه و نقش آفرینی و بالندگی عنصر دانشجو بوده است. برخورداری نیروهای رزمنده از چنین پشتوانه‌ای آثار و برکات زیادی در نحوه پیشبرد و مدیریت جنگ داشته است.
از آنجا که دانشگاه به عنوان یکی از مراکز ایجاد حرکت و شکل‌دهی به تصورات و باورهای افکار عمومی هر جامعه‌ای بوده و حضرت امام خمینی (ره) نیز در پیشبرد نهضت الهی و پیروزی انقلاب اسلامی، همراهی کامل اقشار تحصیل کرده و دانشگاهی را به همراه داشت، لذا شیوه نگرش و مشارکت این نیروها در جنگ تحمیلی که مهم‌ترین چالش پس از پیروزی انقلاب تا آن مقطع بود و تمامیت ارضی کشور را نشانه رفته بود، بسیار مهم و حائز اهمیت بود.
طبیعی است که حضور دانشجو و اقشار دانشگاهی در عرصه نبرد مستقیم با دشمن بعثی و نیز خلاقیت‌های آنان در مدیریت همه جانبه جنگ، تأثیر بسزائی در ناکارآمد ساختن ارتش تا دندان مسلح عراق و حامیان آن بر جای گذاشت و نتیجه این پیوند مقدس (همراهی بخش‌های عملیاتی و رزمی با مراکز علمی و دانشگاهی) این بود که سرانجام برای اولین بار ایران از یک نبرد طولانی و نابرابر سرافراز بیرون آمد؛ بدون این‌که حتی یک وجب از سرزمین‌اش در دست نیروهای دشمن باقی مانده باشد.
حضور اقشار دانشگاهی در عرصه جنگ تحمیلی در شرایطی بود که دانشگاه‌ها و مراکز علمی کشور با توجه به اهمیت و جایگاه حساس خود در جبهه مستقیم نبرد فرهنگی و فکری با دشمنان همه جانبه کشور قرار داشتند و گروه‌های مختلف با هدف بریدن انقلاب از پشتوانه فرهنگی و اعتقادی لازم دانشگاه‌ها را مورد هجمه سنگین خود قرار داده بودند.
چنانچه تأملی در وصیت‌نامه‌های شهدای دانشجو و دانشگاه‌ها و تعابیری که آنان در مورد حمایت از انقلاب و رهبری آنان و نیز اعتقاد راسخ آنان به راهی که در پیش گرفته بودند داشته باشیم، می‌بینیم که انتخاب آنان انتخابی تصادفی و از روی غلبه احساسات نبوده است. چگونه می‌شود تصور داشت فردی که برای حل یک مسأله علمی و درسی ساعتها وقت خود را مصروف می‌دارد و رنج ساعتها مطالعه و تحقیق را به جان می‌خرد و خود را به محیط علم و دانشگاه می‌رساند و بهترین آرزویش نیز این است که پس از فراغت از تحصیل به جایگاه مهم اجتماعی دست یابد، ناخودآگاه و بی‌اراده، ارزشمندترین سرمایه خود یعنی جانش را به میدان بیاورد و همه آرزوهای خود را بدون تفکر و تحقیق رها سازد.
شهدای دانشگاه و دانشجو رفتند، اما دغدغه اصلی و مهم آنان چگونگی تداوم راه انقلاب اسلامی و بالندگی حرکتی بود که با محوریت و زحمات حضرت امام شکل گرفته بود. هر یک از ما که با یاد وخاطره عزیز شهیدی بخصوص از طبقه دانشگاه برخورد داشته باشیم، همواره جملاتی از آنان را در حافظه خود داریم که رسالت خطیر حفظ و صیانت از سنگرهای علمی و فکری جامعه چگونه توسط نسل انقلاب تداوم یافته و به تحقق خواهد رسید.
امروز که ۲۲ سال از پایان جنگ تحمیلی گذشته و ملت ما خاطره جان فشانی‌ها و ایثارگری‌های رزمندگان و شهدای خود را گرامی می‌دارد، این واقعیت بار دیگر خود را نشان می‌دهد که عرصه مبارزه امروز به همان میدانی کشیده شده است که عزیزان دانشجو و دانشگاهی شهید ما دغدغه آن را داشتند. امروز نبرد ضد فرهنگی، ضد علمی و ضد دانشگاهی و ضد رسانه‌ای سازمان یافته از طرف دشمنان برعلیه انقلاب اسلامی طراحی و سازماندهی گردیده است.پس بنابراین باید برای مقابله ای هوشمندانه ، محیط‌های علمی و پژوهشی به بهترین تجهیزات حداقل درحدتوان مجهز و دانشجویان عزیزبا به کارگیری اندیشه و توان خود درهمه زمینه ها، راه مقابله جدی بادشمنان را هموارنمایندوهممیشه آمادگی خود را حفظ نمایند.
یادمان باشد که اگردربحث نظامی آماده باش وجنگ تعریف زمان ومکان دارد ولی درصحنه علمی این مقوله جایگاهی ندارد .شهدا ازدانشجویان وجامعه علمی توقع آمادگی وتلاش همیشگی دارند چرا توقف کسب علم تحت هیچ شرایطی قابل پذیرش نیست وهمیشه باید انرژی وانگیزه خودرا درپیمودن مسیر روبه جلو وتداوم حرکت درراستای رشد روزافزون، تقویت نماید.
